Τα Χριστούγεννα για πολλούς είναι μια φρούδα και επίπλαστη γιορτή, μια επίφαση υστερόβουλης χαράς για καρδιές «αδιάβροχες», όχι μόνο από το θαύμα της γένεσης του Θεανθρώπου, αλλά και από μικρά ή μεγαλύτερα θαύματα που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας και επιδεικτικά τους γυρνάμε την πλάτη.
Ένα γιορτινό μήνυμα για το θαύμα που κρύβεται μέσα μας και δεν το βλέπουμε...
Θαύματα, όπως αυτό στο οποίο μοιάζει να έχουμε εναποθέσει καταδικαστικά την ελπίδα να ξαναβρούμε τη χαμένη περηφάνια και ελευθερία μας. Να ξαναβρούμε την Ελλάδα που χάσαμε, μέσα στα Μνημόνια και τους δωσίλογους επαγγελματίες λαοπλάνους που μας τα φόρτωσαν στο σβέρκο, ενώ μας υποσχέθηκαν άλλα.
φορολογικη ενημεροτητα με χρεη
θεατρα πατησια
Ακόμα όμως και σε μια χώρα που ενώ είναι μέρα, ο καθένας μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι νύχτα, οι πιο αφελείς θα τον πιστέψουν και οι πιο «επικίνδυνοι» θα αναρωτηθούν αν όντως είναι, σε μια χώρα που έχει παγιδευτεί σε ένα λαβύρινθο οικονομικής κρίσης, απόλυτης σήψης της κοινωνίας και αδυναμίας αξιοπρεπούς διαβίωσης, η ελπίδα μπορεί να αναδυθεί ξανά. Ακόμα και αν έφθασε η στιγμή της ψευδεπίγραφης χειραφέτησης, η στιγμή που η ελπίδα λιγοψυχεί και περιχαρακώνεται, αναζητώντας παρηγοριά στη σιωπή, ο Έλληνας οφείλει να φωνάξει.
Γιατί αυτή η χώρα είναι η Ελλάδα και θα παραμείνει η Ελλάδα όσα μνημόνια σύρουν στα ιερά χώματά της οι «ξένες μπότες».
με αεροπλανα και βαπορια
Γιατί η ελπίδα δεν είναι αυτή που πεθαίνει τελευταία, αλλά αυτή που αναγεννά τα πάντα.
Γιατί μπορεί η μνημονιακή λαίλαπα να σιγοκαίει τη σάρκα του Έλληνα, ωστόσο η φλόγα της μοναδικής ψυχής του θα είναι πάντα πιο δυνατή. Ακόμα και αν χρειαστεί να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του.
«Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει», είχε γράψει κάποτε ο Σεφέρης, αλλά αρκετά δεν μας πλήγωσε πια;
Αρκετά πια με τη δραματοποίηση που ως λαός έχουμε αναγάγει σε τέχνη και ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε κάτω από το «προστατευτικό» πέπλο της. Δεν συνάδει όχι μόνο με την αθάνατη ψυχή, αλλά και την Ιστορία του Έλληνα. Και ας μας κυβερνούν πολιτικοί που την απαρνιούνται ανερυθρίαστα.
Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ υποστήριζε πως τα άσχημα έργα των ανθρώπων ζουν και μετά από αυτούς, ενώ οι καλοσύνες θάβονται με το κορμί τους. Οι τελευταίες (τουλάχιστον) κυβερνήσεις όχι μόνο δεν έχουν τίποτα να πάρουν μαζί τους, αλλά φέρουν την αβάσταχτη ευθύνη της επιτηδευμένης εξαθλίωσης των Ελλήνων.
Στο χέρι μας είναι να τους στείλουμε σπίτι τους και επιτέλους να μάθουμε για να μην την ξαναπάθουμε. Να στείλουμε στο βούρκο, στο φυσικό τους περιβάλλον, όσους διέλυσαν χωρίς ίχνος τσίπας και ανθρωπιάς, όνειρα και ελπίδες για μια καλύτερη ζωή την οποία ευτελίζουν καθημερινά, αγνοώντας προκλητικά πως κάποτε επιβάλλεται να λογοδοτήσουν πάνδημα για την ατέρμονη κλοπή τους.
Να βγάλουμε τη θηλιά από το λαιμό μας και το ξένο χέρι από την τσέπη μας που (όσο) γέμισε με ιδρώτα και αίμα, γιατί τελικά μόνο εμείς μπορούμε να σκίσουμε τα μνημόνια.
Να μην υποκύψουμε στην πολιορκία της παραμυθίας, τη φαλκίδευση των αξιών μας και στις κίβδηλες υποσχέσεις, πριν φτάσει η ώρα που τα χέρια αφού υψωθούν με απόγνωση, πέσουν με οργή.
Να αλλάξουμε εμείς πριν μας αλλάξουν αυτοί γιατί ό, τι υλικό και να μας πάρουν, αυτό που έχουμε μέσα μας δεν μπορεί να μας το κλέψει κανείς. Όσο και αν προσπαθήσει, όσο σκληρά μέτρα και αν επιβάλλει.
Αρκεί μόνο να συνειδητοποιήσεις πως η Ελλάδα είσαι εσύ, ότι το έχεις μέσα σου και μετά θα βρεις τον τρόπο...
Ακόμα και αν χρειαστεί ένα θαύμα όπως αυτό της Γέννησης. Οι Έλληνες έχουμε κάνει άλλωστε πολλά από δαύτα. Πάντα όμως ενωμένοι και με ψηλά το κεφάλι...
Ίσως πάλι και η Ελλάδα, όπως ο Θεός ως ανυπεράσπιστο βρέφος, σμίκρυνε εκουσίως την παντοδυναμία της. Ας πιστέψουμε λοιπόν στην ανάστασή της!
Καλά Χριστούγεννα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου